Rusia duhet të ndalet në Ukrainë

Gjatë javëve të fundit, Perëndimi ka parë gjithnjë e më shumë aspekte të fuqisë së plotë të mundshme të agresionit rus.Këto përfshijnë një grumbullim kërcënues ushtarak në kufirin ukrainas, armatimin e tregut të energjisë kundër Moldavisë dhe mbështetjen për luftën hibride të Bjellorusisë, duke përdorur emigrantët përgjatë kufirit të saj me Bashkimin Evropian.

Mungesa e qartësisë në qëllimet e Moskës dhe mosgatishmëria e Kremlinit për të respektuar ligjin dhe marrëveshjet ndërkombëtare, vetëm sa e përkeqësojnë situatën. Një zgjerim i konfliktit kinetik në Ukrainë mund të mos jetë në plan, por Rusia ka vendosur shumicën e pjesëve në vend nëse vendos ta bëjë këtë.

Duke pasur parasysh kërcënimin gjithnjë e më të dukshëm, BE-ja më në fund është vënë në veprim. Por deklaratat e forta të solidaritetit me Poloninë, Lituaninë dhe Letoninë do të nënkuptojnë pak nëse nuk mbështeten nga hapa të prekshëm që ndihmojnë në mbrojtjen e kombeve më lindore të Evropës. Ne kemi nevojë për një përpjekje të përbashkët evropiane për të penguar agresionin rus në të gjitha format e tij.

Fushata e ashpër e Rusisë për të minuar qeverinë ukrainase ka kombinuar agresionin tradicional ushtarak me luftën hibride: sulme kibernetike në faqet e qeverisë, dezinformim politik dhe taktika të rrepta në tregjet tregtare dhe të energjisë.

Që nga pushtimi ushtarak i Rusisë në Krime dhe Ukrainën Lindore në vitin 2014, më shumë se 14,000 ukrainas janë vrarë. Deri më sot, forcat ruse – duke përfshirë separatistët që ata drejtojnë, mundësojnë dhe mbështesin – vazhdojnë të shkelin armëpushimin, duke vrarë dhe plagosur ushtarë ukrainas dhe duke penguar në mënyrë rutinore Organizatën për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë që të kryejë misionin e saj monitorues brenda dhe përreth Rajonit Donbas të Ukrainës.

Ndërsa nuk është e qartë nëse Rusia synon të marrë apo pushtojë të gjithë Ukrainën, është shumë e qartë se Kremlini është i përgatitur të përdorë të gjitha aftësitë e tij për të zbatuar “vijat e kuqe” që Presidenti rus Vladimir Putin deri më tani ka refuzuar t’i përcaktojë.

Rusia ka treguar vazhdimisht gatishmërinë e saj për të shpërfillur ligjin ndërkombëtar dhe për të kryer sulme në territorin perëndimor. Pushtimi i vazhdueshëm i saj i 20 përqind të Gjeorgjisë, paqeruajtësit e saj në Transnistria dhe aktet e saj të sabotimit në Republikën Çeke, Gjermani, Mal të Zi dhe Mbretërinë e Bashkuar kanë demonstruar të gjitha të njëjtën shpërfillje flagrante që vazhdon të tregojë në Ukrainë.

Paralelisht me përpjekjet e saj ushtarake, Rusia ka ndjekur një luftë ekonomike kundër Ukrainës. Përpara pushtimit, Rusia ndaloi eksportet kryesore të Ukrainës dhe armatosi sigurinë energjetike kundër fqinjit të saj, duke devijuar furnizimin e saj me gaz nga tubacionet ukrainase. Ai udhëzoi bankat të shkurtojnë financimin e industrive të Ukrainës, mbylljen e fabrikave dhe anulimin e projekteve kritike të infrastrukturës. Nën këtë presion, Ukraina u shty të pranonte një kredi eurobond nga Rusia në vitin 2013.

Rusia tani po ndjek Ukrainën në Gjykatën e Lartë të Mbretërisë së Bashkuar, duke u përpjekur të nxjerrë pagesën për këtë kredi prej 3 miliardë dollarësh. Agresioni ushtarak, ekonomik dhe kibernetik i Rusisë i ka kushtuar tashmë ekonomisë së Ukrainës këtë shifër shumëfish – duke lënë mënjanë faktin se marrëveshja origjinale u nënshkrua nga ish-presidenti Viktor Janukoviç, një aleat i Kremlinit i cili më pas iku në Rusi pas demonstratave të Maidanit të vitit 2014. Nëse sistemet tona gjyqësore nuk mund të mbrojnë Ukrainën dhe të tjerët kundër “ligjit” të Kremlinit, ne mund të presim rritje të përdorimit të këtyre lloj taktikave në të ardhmen.

Kjo është sjellje klasike ruse – duke përdorur të gjitha llojet e mjeteve, levave, kërcënimeve, gjuhës, interpretimeve ligjore dhe dezinformatave në dispozicion të tyre për të na mbajtur jashtë ekuilibrit, për të trazuar dhe destabilizuar kufijtë e BE-së dhe për ta paraqitur Ukrainën në Perëndim si një “shtet të dështuar” — veçanërisht gjersa Gjermania udhëhiqet nga një qeveri e përkohshme derisa të krijohet koalicioni i ri.

Udhëheqësit e BE-së tashmë duhet të jenë shumë të njohur me këtë; shumë nga të njëjtat masa po përdoren gjithashtu në marrëdhëniet e Rusisë me BE-në. Nga fushatat e dezinformimit të kryera në Spanjë dhe Itali dhe sulmet kibernetike ndaj Polonisë dhe Gjermanisë, deri te vala e dezinformatave ruserreth fushatave të COVID-19.

Dhe në të vërtetë, disa nga mbështetësit e Ukrainës tashmë e njohin natyrën dhe potencialin e kërcënimit që paraqet aktualisht Rusia. Marrëveshja e mundshme e armëve MB-Ukrainë që synon të ndihmojë në modernizimin e forcave të armatosura të Ukrainës na e kujton këtë. Ky është një hap i rëndësishëm.

Por ndërkohë që takimet e nivelit të lartë, si samiti BE-Ukrainë muajin e fundit mund të lënë përshtypje pozitive, shpesh atyre u mungon veprimi dhe nuk arrijnë të japin mbështetje reale për Ukrainën kundër agresionit rus. Kjo duhet të ndryshojë shpejtë, para se të jetë tepër vonë.

BE ka çdo arsye për të mbështetur Kievin në këtë moment kritik të historisë. Ukrainës, një kombi evropian që ka treguar vazhdimisht dëshirën e saj për t’u integruar më tej me Perëndimin, po ishkelet çdo ditë sovraniteti nga Kremlini. Nëse fuqia e kombinuar diplomatike dhe ekonomike e BE-së, në bashkëpunim me Shtetet e Bashkuara dhe Britaninë e Madhe, janë të pamjaftueshme për të penguar Rusinë nga rruga e saj aktuale, atëherë na pret një dimër i gjatë dhe të ftohtë.

Ben Hodges-ish gjeneral komandues i Ushtrisë Amerikane në Evropë(2014-2017)

Burimi: Politico