
Nënshkrimi i marrëveshjes me Rusinë në këtë moment tregon se Serbia nuk do të vendosë sanksione ndaj saj në dy vitet e ardhshme, parashikon Sonja Biserko nga Komiteti i Helsinkit për të Drejtat e Njeriut në Serbi, ndërsa Nikola Burazer nga Qendra për Politikë Bashkëkohore mendon se me një qëndrim të tillë ndaj Rusisë, është iluzore të flitet për çdo mundësi që Serbia të bëhet anëtare e BE-së.
Në serinë Kvaka 23 të Agjencisë së Lajmeve FoNet, ai kujtoi se me deklaratën e Selakoviqit në Kombet e Bashkuara se Serbia nuk do të njohë referendumet në Ukrainë, nga njëra anë dhe duke refuzuar të vendosë sanksione ndaj Rusisë, nga ana tjetër, ajo vazhdon me balancimin mes Lindjes dhe Perëndimit.
Në serinë Kvaka 23 të Agjencisë së Lajmeve FoNet, ai kujtoi se me deklaratën e Selakoviqit në Kombet e Bashkuara se Serbia nuk do të njohë referendumet në Ukrainë, nga njëra anë dhe duke refuzuar të vendosë sanksione ndaj Rusisë, nga ana tjetër, vazhdohet me për të balancimin mes Lindjes dhe Perëndimit.
Duke pasur parasysh gjeografinë, gjeopolitikën dhe interesat themelore ekonomiko-politike, ai në bisedën me Tamara Skrozza ka treguar se Serbia nuk ka alternativë.
Mendimi i tij është se Serbia nuk është në gjendje të heqë dorë nga ambicia e saj për anëtarësim në BE dhe se është më mirë që ajo të qëndrojë në atë rrugë, edhe nëse ajo qëndron në një vend në vitet e ardhshme.
“Natyrisht, një pyetje tjetër është nëse autoritetet në Serbi janë vërtet të interesuara për anëtarësimin në BE apo nuk u intereson as kjo, dhe për këtë arsye arma që kërcënojnë nga Perëndimi është bosh”, vëren Burazer.
Siç theksoi ai, presioni ndaj Serbisë nuk vjen vetëm nga Perëndimi, por pritet që të paktën simbolikisht të tregojë njëfarë përkushtimi ndaj Rusisë, si aleat dhe mik i saj tradicional.
Në të njëjtën kohë, Biserko thekson se Rusia ka hyrë në shumë institucione, struktura të sigurisë, kulturë dhe hapësirë mediatike dhe se bashkëpunimi mes Kishës Ortodokse Ruse dhe Kishës Ortodokse Serbe është shumë intensiv.
Për shkak të gjithë kësaj dhe presionit nga anët e ndryshme, ajo beson se nuk do të jetë e lehtë për Aleksandar Vuçiqin të marrë vendimin për vendosjen e sanksioneve ndaj Rusisë, gjë që nuk e justifikon atë, “sepse njeriu duhet të rrezikojë disa gjëra për të shtyrë me forcë përpara atë për të cilën supozohet se po përcaktohet “.
Sipas pikëpamjes së saj, Serbia tradicionalisht, historikisht dhe emocionalisht ka qenë pro-ruse, por Rusia tani ka hyrë në një “vakum strategjik”, i cili u la pas nga BE-ja dhe SHBA-ja pas krizës financiare, emigrantëve dhe Covid-it.
Kur bëhet fjalë për marrëveshjen e fundit me Moskën, vlerësimi i saj është se dokumenti është më i dobishëm për Rusinë sesa për Serbinë, sepse e kompromentoi Serbinë si një vend që pretendon se është i orientuar drejt BE-së, ndërsa Rusia portretizohez si një vend që ka të paktën disa miq në Evropë.
Biserko nuk e di nëse përfundimisht do të vendoset që Serbia disi ta harmonizojë politikën e saj të jashtme me politikën e jashtme të BE-së. Ndonëse ajo pretendon se lidershipit shtetëror duhet t’i jepet “disa hapësirë” për t’u kthyer drejt Unionit, ajo parashikon se lidershipi shtetëror nuk do të mund ta bëjë këtë.
Siç shpjegoi ajo, në 10 vitet e fundit, rusofilia ka shkuar shumë larg, e nxitur nga progresistët dhe Vuçiq.
“Nëse Serbia nuk zgjedh BE-në në fund, do të ishte vërtet një vendim irracional në kundërshtim me interesat e Serbisë dhe qytetarëve të saj, që fatkeqësisht nuk do të ishte hera e parë në histori”, përfundoi Biserko në një intervistë për FoNet./Nova.rs/