Nikola Tesla, Elon Musk dhe dëmi i bërë  

Ekskursionet e fundit të Elon Musk në gjeopolitikë nuk janë vetëm një shprehje e injorancës për parimet mbi të cilat mbështetet bota moderne – ato janë një refuzim i të gjithë sistemit në të cilin u krijua perandoria e tij e biznesit, shkruan Orhan Dragaš.

Orhan Dragaš është themelues dhe drejtor i Institutit Ndërkombëtar të Sigurisë me seli në Beograd.

Kur mbështetësit e agresionit rus dhe mbështetësit e mbrojtjes ukrainase debatojnë në Ballkan, në media dhe në rrjetet sociale, shpesh përmendet Nikola Tesla. Shkencëtari gjenial që nxiti përparimin e qytetërimit me risitë e tij është ndoshta e vetmja figurë historike që ka respekt të pandarë në Ballkan. Serbët dhe kroatët madje luftojnë për të drejtën për të pretenduar të jenë pasardhës të tij. Fatkeqësisht, jo në kuptimin shkencor, por vetëm në mënyrë nacionaliste.

Në pjesën më të madhe, ata që kanë në zemër luftën e ukrainasve duan të theksojnë se Nikola Tesla nuk shkoi në Rusi për të përparuar dhe realizuar idetë e tij gjeniale: ai shkoi në Amerikë. Ai e dinte se vetëm Amerika mund t’i mundësonte të realizonte projektet e tij, të cilat do të ndryshonin botën.

Elon Musk i emëroi makineritë e tij ikonike të drejtimit pas Tesla-s dhe ‘Tesla, Inc’ u bë një nga kompanitë më të vlefshme në botë. Në një farë mënyre, Elon Musk gjithashtu donte të ishte pasardhësi i Teslës. Musk nuk është në dijeni të diskutimeve për Teslën në Ballkan, gjë që është e kuptueshme; ai është shumë larg tyre. Është për të ardhur keq, sepse nëse do të kishte, ai mund të kishte shmangur bredhjet e tij tragjike morale në lidhje me Rusinë dhe Ukrainën.

Siç vuri në dukje Le Monde, Musk argëtoi ndjekësit e tij në Twitter, aq më pak aksionerët e Tesla-s, duke luajtur ekspert gjeopolitik në lidhje me Ukrainën, Rusinë, Kinën dhe Tajvanin. Ndërsa ai derdhi zgjidhjet për krizat më të mëdha në botë në Twitter, në vetëm një javë, aksionet e Tesla ranë me 16%.

Musk është një sipërmarrës i jashtëzakonshëm, por mungesa e njohurive të tij për politikën botërore është e frikshme, edhe nëse është aq i pasur sa të mund të punësojë një ekip për t’i mësuar atij politikën botërore, historinë e saj dhe mbi të gjitha marrëdhëniet e ndërlikuara që mbizotërojnë sot. Ai mund të ketë një ekip të përmasave dhe ekspertizës së ministrisë së jashtme të një vendi të mesëm, pa e parë aksionerët e tij si një shpenzim kot, veçanërisht duke pasur parasysh dëmin e bërë.

Është shqetësuese që njeriu që duhet të mbahet mend si një lider që solli revolucionin teknologjik dhe të biznesit, po u jep dorë projekteve për të shkatërruar atë botë, siç është agresioni i Rusisë kundër Ukrainës.

Madje, Musk po e mbron publikisht këtë: Ai bëri thirrje për t’i dhënë Putinit dhe Rusisë atë që duan në “luftën e tyre kundër Perëndimit kolektiv”, siç e quajnë ata vetë. Që Krimea të mbetet pjesë e Rusisë, rajoneve të aneksuara të Ukrainës lindore t’u kërkohet (nën kontrollin e OKB-së) kujt duan t’i përkasin – Rusisë apo Ukrainës, që të kënaqin Putinin sepse ai është në qoshe në mënyrë që të mos lëshojë raketa bërthamore.

Ekskursionet e Musk në Twitter në gjeopolitikë nuk janë vetëm një shprehje e injorancës për parimet mbi të cilat mbështetet bota moderne; ata janë një refuzim arrogant i të gjithë sistemit në të cilin u krijuan Musk dhe Tesla e tij.

A do të kishte ndonjë shans sipërmarrja e tij historike e biznesit në një botë të mbështetur nga Rusia e Putinit? A do të ishte në gjendje të tregonte të gjithë inovacionin dhe gjenialitetin e tij të biznesit nëse mbi kokën e tij do të qëndronte një oktapod i pangopur dhe i korruptuar i Kremlinit, të cilin ai do ta paguante, ose ndryshe do ta paguante me jetën e tij? Elon Musk, me çdo letër që shkruan, i jep hapësirë fushatës së dobësuar të luftës ruse dhe njëkohësisht shkel të vetmen botë në të cilën u bë ai që është.

Dhe së fundi, është e tmerrshme nëse ai mendon se është vetëm një nga qindra miliona njerëz në Twitter, mendimet e të cilëve kanë të njëjtën forcë dhe të drejtë për t’u shprehur. Kur ai thotë se “të paktën Rusia nuk e merr Krimenë në atë skenar”, kështu që ju mund të ngushëlloheni nga ky mendim, ndërsa shikoni retë e kërpudhave që ngrihen, kjo është muzikë për veshët e Putinit dhe miqve të tij, ndërsa ata bëjnë luftë dhe krime kundër civilëve ukrainas, shkatërrojnë dhe plaçkitin vendin e tyre. Jo, Musk “nuk lejohet” të flasë në këtë mënyrë.

Elon Musk duhet të kuptojë se me ekskursionet e tij në politikë po humbet pa mëdyshje vendin e merituar në histori që ka fituar me sipërmarrjen dhe vizionin e tij korporativ. Sado që ai përpiqet të shpjegojë se është i tmerruar nga një luftë tjetër botërore, mënyra se si e bën atë çon drejtpërdrejt në kataklizmën që gjoja dëshiron dëshiron të parandalojë. Vallëzimi i tij me Putinin dhe shkatërrimi i tij është i dukshëm dhe nuk e shfajëson nëse e bën nga injoranca, pa vetëdije ose ndoshta nën presionin e punës.

Falë Zotit, Musk nuk është një yll filmi i falimentuar, si Gerard Depardieu apo Steven Seagal, i cili shkon në Kremlin për të marrë asistencë sociale, duke dhënë në këmbim mbështetje për “botën ruse”. Ai nuk është as një politikan i Evropës Perëndimore që kërkon favore nga Putini për shkak të vendimeve katastrofike të qeverive të tij. Ai është një personalitet kryesor i shekullit të 21-të dhe një simbol i gjallë i përparimit të tij të paparë.

Për këtë është detyrë e tij që nga sot të veprojë në përputhje me vendin që historia i ka caktuar tashmë dhe që ka fituar. Derisa të ndodhë kjo, duhet të kemi pak shpresë se dikush ka hakuar llogarinë e tij në Twitter./Euroactiv