Serbia dhe Rusia – dy shtete e një sundimtar, një ndeshje mes dy klubeve dhe një marrëveshje e nënshkruar

Vendimi i institucioneve kryesore sportive ndërkombëtare për të përjashtuar atletët rusë nga të gjitha garat për shkak të luftës që filloi në Ukrainë nuk vlen për Serbinë, siç vlen për shumicën e vendeve që vendosën sanksione ndaj sportistëve rusë menjëherë pas fillimit të luftës.

Ndërsa agresioni i paprovokuar rus në Ukrainë hyri në muajin e pestë, një ndeshje miqësore futbolli mes Rusisë dhe Serbisë, pra mes “Zenit” dhe “Crvena zvezda”  në stadiumin e Soçit (Rusi) u luajt para 30 mijë shikuesve.

Mesazhet patriotike nuk kanë munguar nga tribunat e stadiumit të Soçit, në një nga ato goditëset shkruhej “Vëllezër serbë dhe rusë përgjithmonë” që ishte shkruar në një flamur disa metra të madh me një shqiponjë kokëbardhë.

Po ashtu edhe nënshkrimi i kontratës para ndeshjes dëshmon se Serbia ka lidhje me Rusinë edhe përmes sportit. Drejtori i përgjithshëm i “Zenit” Aleksandar Medvedev tha se kontrata përfshin bashkëpunim në të gjitha nivelet.

Ai e cilësoi aktin e nënshkrimit të kontratës si një tregues të qartë të miqësisë mes popullit serb dhe rus.

“Kjo tregon se marrëdhëniet tona janë vëllazërore dhe të gjithë e dimë se sporti është një segment shumë i rëndësishëm i shoqërisë”, tha Medvedev.

Gjithçka tregon se kjo ndeshje është vetëm një lëvizje tjetër e Rusisë për të dëshmuar se ka një vend në Ballkan përmes të cilit mund të vazhdojë të ushtrojë ndikimin e saj malinj në vendet e tjera. Një tjetër shenjë dhe tregues për vendet e Ballkanit Perëndimor është se Serbia me Vuçiqin në krye nuk merr asnjë vendim vetëm por në marrëveshje me Moksvën, pra Putinin.

Vuçiq ka folur shumë herë për presionet e shumta për vendosjen e sanksioneve ndaj Rusisë, por gjithmonë ka deklaruar se nuk po e bën këtë sepse po mbron interesat e Serbisë. Beogradi zyrtar deri më tani ka mbështetur disa rezoluta të OKB-së që kundërshtojnë pushtimin rus, por disa protesta në mbështetje të Rusisë janë mbajtur edhe në Beograd.

Gjithashtu, ai thotë se Serbia është absolutisht për Bashkimin Evropian, se rruga evropiane është e vetmja në të cilën është Serbia, se Serbia është ushtarakisht neutrale, por… Gjithmonë ka një “por”. Dhe kështu për dhjetë vjet.

Ndërsa e gjithë bota u largua nga Rusia dhe Kina, Serbia forcoi bashkëpunimin jo vetëm ekonomik, por edhe ushtarak me Moskën dhe Pekinin. Serbia është bërë plotësisht e varur nga gazi rus dhe Rusia tani është një agresor i sanksionuar nga të gjithë në Evropë, përveç Serbisë. Pjesa më e madhe e asaj që Vuçiç ka bërë në politikë është rezultat i konsultimeve me Moskën.