A është ky fillimi i fundit për vrasësin në Kremlin?

Vlladimir Putin e ndërtoi diktaturën e tij mbi dy themele thelbësore: kontrollin e pamëshirshëm të kombit të tij, qoftë duke rrëmbyer pasurinë e tij me miqtë e tij apo duke heshtur zërat e disidentëve, dhe rikthimin e lavdisë ruse në prag të shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik.

Pra, despoti i vogël u paraqit si pasardhësi i ditëve moderne të Pjetrit të Madh, atij gjiganti të shekullit të 18-të që krijoi perandorinë ruse, ndërsa rehabilitoi Jozef Stalinin, duke rritur represionin dhe forcuar forcat e tij të armatosura.

Gjashtë nga 11 dekretet e para që ai miratoi pasi u bë President në 2000 u fokusuan në ushtri – dhe që atëherë ai ka pothuajse trefishuar shpenzimet e mbrojtjes për të financuar politikën e tij të jashtme agresive.

Megjithatë, Putini përballet me poshtërim pas pushtimit të tij të ashpër të Ukrainës. Së pari, plani i tij për të marrë Kievin brenda pak ditësh u mposht. Tani ushtria e tij e dashur është shembur në Kharkiv, duke humbur 3000 milje katrorë në vetëm gjashtë ditë.

Ky është një moment kyç – dhe një nxitje e rëndësishme morale si për kombin nën sulm, që vuan kaq shumë dhimbje, ashtu edhe për aleatët e tij në Perëndim, ndërsa kriza energjetike e shkaktuar nga kjo krizë fillon të kafshojë.

Edhe një herë, ne shohim mizoritë karakteristike të trupave ruse me zbulimin e dy varreve masive në qytetin e rimarrë të Izyum, njëra me ushtarë dhe tjetra civilë. Disa kufoma janë të lidhura, duke treguar shenja ekzekutimi dhe torture. Dhe ne kemi parë trimërinë e pabesueshme të një kombi që lufton si për mbijetesë ashtu edhe për kauzën e demokracisë në këtë përballje epike me diktaturën.

Ashtu si çdo ngacmues, Putini përgjigjet me kërcënime. Ai paralajmëron për një përgjigje “më serioze”, e cila është rrëqethëse duke pasur parasysh rezervat e tij të armëve bërthamore dhe kimike – megjithëse kjo ka shumë të ngjarë të nënkuptojë më shumë sulme të shëmtuara që synojnë infrastrukturën civile të Ukrainës. Dhe ndërsa pretendon se “operacioni i tij special ushtarak” po shkon sipas planit, vrasësi në Kremlin lë të kuptohet se mund t’i duhet të mobilizojë më shumë forca duke thirrur rekrutët pasi ka parë humbje masive të njerëzve dhe armatimit.

Ukraina pretendon se pothuajse 25 për qind e trupave ruse janë vrarë, plagosur ose kapur, ndërsa dy të tretat e tankeve të Moskës dhe një e pesta e avionëve ushtarakë janë vënë jashtë aksionit. Vetëm një divizion humbi 90 tanke në tërheqjen e panikut nga Izyum.

Nuk është çudi që ka shenja se mbytja e Putinit ndaj Rusisë ka filluar të lirohet. Zhurmat e pakënaqësisë po dëgjohen papritmas nga mbështetësit e tij më ekstremë, duke përfshirë nacionalistët e linjës së ashpër, drejtuesit që flasin në televizionin shtetëror dhe blogerët me lidhje me ushtrinë.

Këta ish-aleatë të shqetësuar kanë frikë se kombi i tyre do të përballet me disfatë, kështu që ata e shtyjnë Presidentin rus të përshkallëzojë luftën, ndërsa fajësojnë udhëheqës të tjerë ushtarakë dhe politikë për “katastrofën”. Por disa politikanë të zgjedhur, përfshirë ata nga qyteti i lindjes së Putinit, Shën Petersburg, guxuan të mbështesin një deklaratë në fillim të këtij muaji që kërkonte dorëheqjen e tij.

Ka pasur gjakderdhje me përplasje të reja kufitare në dy pjesë të trazuara të ish-perandorisë sovjetike. A është kjo një tjetër shenjë e zbehjes së pushtetit të Presidentit – dhe ndoshta, një portret i së ardhmes nëse perandoria ruse shembet pas luftës së tij budallaqe?

Perëndimi duhet të rrisë mbështetjen për të përshpejtuar përfundimin e këtij konflikti të tmerrshëm pasi nuk mund të ketë paqe të qëndrueshme derisa Putini të dëbohet nga i gjithë terreni i Ukrainës.

Rusia po humbet, por nuk ka humbur ende. Fuqia e Putinit po pakësohet, por ai mbetet në komandë. Ky është një moment i rrezikshëm në historinë tonë – dhe ne duhet të tregojmë të njëjtin guxim si ukrainasit në mbrojtjen e demokracisë. /Daily Mail/