Afër ditës së 50-të të luftës në Ukrainë, mjeshtri i Kremlinit mbetet i patundur. “Operacioni special”, për pjesën tjetër të botës i njohur gjithashtu si lufta- agresioni e Rusisë kundër Ukrainës, ishte një ide e mirë dhe ende po shkon sipas planit. Ndoshta është me vend që deklarata të tilla u bënë më 12 prill, e shënuar në Rusi si Dita e Kozmonautikës. Kryekrimineli i luftës duket se po fluturon një milje lart mbi rezultatet e viktimave civile dhe mizorive të kryera nga trupat ruse që pushtuan Ukrainën sovrane.
Megjithatë, nuk është aq i vetmuar në stratosferën e vetë-mashtrimit dhe gënjeshtrave orwelliane. Makina e dezinformimit pro-Kremlinit po punon gjatë gjithë kohës për të ngopur eterin me D-të e tij të favorizuara të dezinformimit – mohimi, zhgënjimi, shpërqendrimet, shkarkimet dhe shtrembërimet. Një nga qëllimet kryesore të dezinformimit të Kremlinit ka qenë që të zhvendosë fajin për krimet e supozuara të luftës të kryera në Ukrainë.
Shkumo, Shpëlajë, Përsërite
Kur një sulm raketor i Forcave të Armatosura Ruse goditi stacionin hekurudhor Kramatorsk më 8 prill, duke vrarë dhjetëra njerëz të pafajshëm që iknin nga tmerret e luftës, Rusia u kthye shpejt për të akuzuar Ukrainën për sulmin. Si të thuash, fillimisht erdhën mohimet e përgjegjësisë, pastaj, në pamundësi për ta fshirë këtë mizori, erdhi shkarkimi dhe deformimi. Në këtë rast, ishte vënë në dyshim raketa e përdorur për sulmin dhe pretendimi i rremë se Rusia nuk përdor më raketat Tochka-U që goditën stacionin. Megjithatë, çuditërisht, makina e dezinformimit e kontrolluar nga shteti rus nuk është e papërshkueshme. Disa nga propagandistët më të etur kishin raportuar tashmë një sulm të suksesshëm raketor rus kundër luftëtarëve ukrainas në stacionin Kramatorsk.
Kur bota mësoi për aktet e tmerrshme të brutalitetit që trupat ruse kishin kryer kundër civilëve paqësorë në Bucha, dezinformatat pro-Kremlinit përdorën të njëjtin skenar të sprovuar mirë. Së pari erdhën mohimet dhe pretendimet për provokime. Më pas erdhi ndërrimi i fajtorit, duke akuzuar Ukrainën. Kur imazhet e banorëve të pafuqishëm të Buçës, të ekzekutuar ashtu mbledhur në rrugë, u ndezën në sytë e botës, e vërteta nuk mund të mohohej më. Kështu që aparati rus i dezinformimit u kthye përsëri për të devijuar vëmendjen. Në disa raste, ata u përpoqën ta lidhnin Buçën me narrativën famëkeqe të dezinformimit mbi biolab. Në të tjerat, të përfshirë në relativizmin historik, ata e krahasuan Buçën me masakrën e Volynit.
Natyrisht, këta janë vetëm shembujt më tërheqës, por cikli i vdekjes dhe gënjeshtrave të Kremlinit rrotullohet përgjatë një rruge të ngjashme, pavarësisht nga tema që kërkon të shtrembërojë. Mund të jetë denoncimi i rrënimit dhe mizorive në Borodianka si falsifikime, apo edhe bërja e deklaratave të egra që nënkuptojnë se gjenocidi i Srebrenicës është inskenuar. Por modeli i mohimit, akuzave, zhvendosjes së fajit dhe shpërqendrimit vazhdon të përsëritet.
Pra, nuk është aspak befasuese që ekosistemi i dezinformimit pro-Kremlinit ka filluar të përdorë të njëjtën qasje për të nxitur një tregim të rremë mbi sigurinë ushqimore. Sanksionet perëndimore kundër Rusisë janë krijuar për të rritur presionin ekonomik mbi Kremlinin dhe për të gjymtuar aftësinë e tij për të financuar pushtimin e Ukrainës, për të mos penguar prodhimin e ushqimit. Le të jemi të qartë, siguria globale e ushqimit kërcënohet seriozisht nga vendimi i Rusisë për të pushtuar Ukrainën. Megjithatë, propaganduesit rusë paturpësisht akuzojnë Perëndimin për provokimin e urisë në botë ose “armatosjen e ushqimit”. Këto pretendime janë sa cinike aq edhe të pabaza, por dhëmbët në ciklin e gënjeshtrave të Kremlinit nuk kanë qenë kurrë shumë të shqetësuar me faktet.
Hapni (Ro)Botët
Ka shumë punë për propagandistët e Kremlinit që errësojnë të vërtetën. Me sa duket, aq shumë sa makina e dezinformimit pro-Kremlinit zhvilloi një fushatë të koordinuar të trollingut kibernetik. Filloi si një përpjekje për të mohuar dhe për t’u shkëputur nga krimet e luftës të Rusisë në Bucha, p.sh., nëpërmjet një emaili të koordinuar që trondiste zyrtarët polakë dhe u kthye shpejt në thirrjet për trolling profilet e mediave sociale të liderëve të shquar perëndimorë. Veçanërisht, kryepropagandisti i Kremlinit, Vladimir Solovyov, përdori kanalin e tij të madh Telegram për të koordinuar këtë aktivitet troll. Po kështu, kanali Telegram Cyber Front Z, që thuhet se lidhet me “fermën e trolleve” të oligarkut Yevgeni Prigozhin në Shën Petersburg, bëri thirrje për të vërshuar hapësirën e informacionit me akuza të rreme për krime lufte gjoja kryer nga “neo-nazistët” ukrainas, për të mbytur zërat pro-ukrainas në një det gënjeshtrash.
Ndërsa trollët dhe robotët pro-Kremlinit kërkojnë të turbullojnë mjedisin mediatik dhe të shtrembërojnë diskursin publik mbi luftën e Putinit në Ukrainë, hapësira e lirë dhe e pavarur mediatike, si dhe aksesi publik ndaj informacionit të besueshëm në Rusi, po zvogëlohet çdo ditë. Objektivi i fundit për censurën e Kremlinit ka qenë depoja e njohur botërore e njohurive dhe informacionit, Wikipedia. Sipas mbikëqyrësit të medias ruse Roskomnadzor, faqja është bërë “një linjë e re sulmesh të vazhdueshme ndaj rusëve”, ndërsa shoku i favorizuar i krimit të Rusisë, Bjellorusia, ka arrestuar dhe detyruar redaktorët e Wikipedia-s në gjuhën ruse që vepron në Bjellorusi.
Kjo, natyrisht, është një pasojë e narrativës së kuruar prej kohësh pro-Kremlinit për përhapjen e “rusofobisë” në Perëndim. Megjithatë, populli rus e vlerëson Wikipedia-n, pasi shkarkimet e kopjeve lokale të Wikipedia-s në Rusi janë rritur me më shumë se 4000 për qind që kur Rusia nisi luftën kundër Ukrainës më 24 shkurt 2022. Përveç kësaj, sipas një sondazhi të fundit të Levada, pothuajse një e treta e përdoruesve rusë të internetit përdorin tani shërbimet VPN për të hyrë në përmbajtje të kufizuar në Rusi.
Megjithatë, regjimi gjithnjë e më represiv i Kremlinit vazhdon të shtypë çdo mospajtim dhe kundërshtim real ose të perceptuar. Ai ka nisur të mbyllë organizata të tilla të njohura të të drejtave të njeriut si Amnesty dhe Human Rights Watch, ndër të tjera, dhe ka arrestuar aktivistin e opozitës Vladimir Kara-Murza, dikur një bashkëpunëtor i ngushtë i liderit të vrarë të opozitës, Boris Nemtsov. Dhe as ata, që deri vonë gëzonin bekimet e rrethit të brendshëm si Vladislav Sukrov ose Sergei Beseda dikur, tani nuk janë kursyer nga zemërimi i Kremlinit.
Nëse historia e totalitarizmit na ka mësuar diçka, mund të jetë vetëm çështje kohe përpara se makina e dezinformimit pro-Kremlin të përballet me turmat e trollëve që tani janë galvanizuar për ta mbështetur atë pas një letre të vetme. /euvsdisinfo.com