
Avokati rus Dimitrij Zahatov, pjesëmarrës në një seminar të organizuar nga opozita ruse në Beograd majin e kaluar, ka thënë për portalin” Nova” se ai dhe kolegët e tij ishin monitoruar gjatë qëndrimit të tyre në kryeqytetin serb në disa vende të ndryshme dhe për disa ditë me radhë. Ai ka dorëzuar në këtë portal foto të personave që i kanë ndjekur, si dhe automjetet që kanë përdorur për këtë qëllim.
Informatat se shtetasit rusë janë vëzhguar dhe përgjuar gjatë qëndrimit të tyre në Beograd në një intervistë për të përditshmen “Nova”, fillimisht e ka bërë të ditur Vladimir Kara-Murza, opozitar nga Rusia.
Historia e përgjimit mori një epilog të diskutueshëm, duke pasur parasysh se më vonë u zbulua se ministri i policisë, Aleksandër Vulin, udhëtoi për në Moskë vetëm dy ditë pas mbledhjes së opozitarëve rusë në Beograd dhe ia dorëzoi transkriptet e bisedave të tyre në Rusi sekretarit të Sigurisë Kombëtare Nikolai Patrushevit.
Rezultati i takimit të përmendur ishte arrestimi i bashkëorganizatorit të tubimit në Beograd dhe opozitarit rus Andrei Pivovarov, i cili u arrestua dy javë pas qëndrimit të Vulinit në Moskë.
Pas publikimit të këtij rrëfimi, një nga ligjëruesit e seminarit në kryeqytetin e Serbisë, avokati Dimitrij Zahtov, i është drejtuar portalit, i cili ka përshkruar në detaje se si janë ndjekur nga persona të panjohur për tre ditë me radhë.
Zahtov ka dorëzuar në portalin Nova foto dhe regjistrime të personave që ai pretendon se janë pas tij dhe kolegëve të tij gjatë qëndrimit të tyre në Serbi. Nga kontrolli i mëpasshëm, portali Nova.rs, zbului se bëhet fjalë për pjesëtarë të MPB-së së Serbisë, të punësuar në Shërbimin për Metoda të Veçanta Hetimore.
Lexoni dëshminë e avokatit Dimitirij Zahtov:
Në pranverën e vitit 2021, miqtë e mi më ftuan në Beograd, ku u mbajt një tubim kushtuar vetëqeverisjes lokale në Rusi. Më ofruan të mbaj një leksion për legjislacionin për kundërvajtjet administrative. U pajtova dhe mbërrita në Beograd më 7 maj 2021. Një pjesë e ngjarjes, në të cilën mora pjesë, u mbajt në hotelin Falkersteiner nga 8 deri më 11 maj 2021. Në mbrëmjen e 8 majit, pjesëmarrësit e manifestimit shkuan në qendër të Beogradit për darkë dhe vizitë të qytetit.
Ishim në restorantin “Vuk” në rrugën “Vuk Karaxhiq”. Një orë pasi filloi darka, vura re një burrë dhe një grua të ulur në tavolinën ngjitur përballë meje. Gjatë dy orëve të ardhshme, aq sa kaluan në restorant, porositën vetëm një çaj dhe Coca-Cola. Vajza porositi ëmbëlsirë. Asnjëri prej tyre nuk pinte alkool.
Më tërhoqën vëmendjen sepse ishte ditë e shtunë dhe “shoqërimi” i tyre nuk dukej aspak si një punë apo një takim tjetër. Ata nuk flisnin shumë, por na shikonin me kujdes gjatë gjithë kohës.
Darka mbaroi dhe grupi ynë u nda. Një pjesë e grupit shkoi në Kalemegdan, dhe disa shkuan në pazar në kërkim të rrobave më të ngrohta, pasi tashmë po errësohej dhe po bëhej më ftohtë. Ne po ecnim përgjatë rrugës “Knez Mihailova” në kërkim të një dyqani ku më në fund mund të blinim disa rroba më të ngrohta dhe shpejt vura re një djalë të ri që ishte ulur pas nesh me një vajzë në një restorant. E kam vënë derisa kam provuar të gjitha xhinset”, shpjegon Zahotov.
Më pas ai shtoi se kanë shkuar në një dyqan në rrugën “Knez Mihailova” dhe pasi ka dalë prej tij ka vërejtur, siç thotë djali me xhinse gri, në shoqërinë e një burri tjetër me syze, duke qëndruar para dyqanit të përmendur.
“Në duart e këtij të fundit më ra në sy një telekomandë e vogël, me një antenë të vogël, nga e cila dilte teli i kufjeve. E zhvendosi nga një xhep në tjetrin. Kështu e kuptova se po na shikonin. Kolegët e mi ishin ende në dyqan në atë kohë dhe unë po i fotografoja në mënyrë diskrete këta dy burra.
Shqetësimin tim e ndava me kolegët e mi, të cilët më mbështetën në idenë që të vazhdoja të kontrolloja dyshimet e mia se po na ndiqnin. U nisëm drejt Kalemegdanit, gjatë rrugës u ndalëm pranë dyqaneve të vogla me vitrina të mëdha nëpër të cilat mund të vëzhgonim se çfarë po ndodhte në rrugë, kështu që pamë se dy burrat e përmendur ende po na ndiqnin me këmbëngulje. Në një situatë ku ne do të ndaheshim, njëri do të shkonte pak më larg dhe tjetri më pranë nesh. Për të kontrolluar përfundimisht dyshimet tona, u kthyem nga rruga “Knez Mihailova” në një rrugicë të ngushtë që të çonte në Parkun Studenti. Rruga ishte pothuajse e shkretë dhe ideale për të parë nëse ishim nën vëzhgim. Pasi kaluam nga ajo rrugicë dhe pasi kthenim kthesën, pritëm gjysmë minute, e më pas u kthyem dhe u nisëm sërish drejt rrugës “Knez Mihailova” dhe “burri me syze”, që më parë na kishte ndjekur, ishte prap pas nesh. U bë e qartë se ata po na ndiqnin.
Pjesën tjetër të grupit, i cili tashmë ndodhej afër Kalemegdanit, e paralajmërova për zbulimin tonë dhe ramë dakord që ta gjejmë dhe të grupojmë afër Kalasë së Beogradit. Ndërsa po ecnim pranë Kalemegdanit, na ndiqnin vazhdimisht një vajzë, një burrë me syze dhe një djalë me xhinse.
Për shembull, për të mbetur i padukshëm, një burrë me syze do të hiqte ose do të vishte përsëri një xhaketë të bardhë dhe një vajzë, për shembull, lëvizte me njërën prej tyre, pastaj me tjetrën dhe kështu me radhë në një rreth.
Duke pasur parasysh se ishte aq errësirë afër kalasë, saqë ata mund të na ndiqnin lehtësisht si pionier, ishim të bindur se, duke na ndjekur, e kuptuan se ne nuk përbënim asnjë kërcënim.
Ndekja vazhdoi të nesërmen – këtë herë në lumë
Zahvatvov tha se të nesërmen, më 9 maj, ai përsëri kishte vërejtur se ata ishin duke u ndjekur nga dy persona të panjohur.
“Ne morëm me qira një turne me varkë në Sava dhe Danub. Mendova se survejimi do të vazhdonte dhe pyesja veten se në çfarë momenti do t’i vëmë re përsëri. Pasi dolëm nga porti, pas anijes, në një distancë rreth 200 metra, na ndoqi një varkë e vogël me dy burra, njëri prej të cilëve, për mendimin tim, është i njëjti burrë me bufat e natës që nga fillimi i kësaj historie”, shpjegoi ai.
Të njëjtët persona janë parë në shëtitoren e Zemunit
Zahtov thekson se të njëjtët u shfaqën të nesërmen, më 10 maj, gjatë turneut të tyre në Zemun dhe një shëtitje përgjatë shëtitores së Zemunit.
“Ne thirrëm një taksi për në Gardosh dhe zbritëm në rrugën ‘Grobljanska’. Duke zbritur nga taksia, pashë një golf Volksëagen ngjyrë argjendi që kalonte pranë nesh. Përmes xhamit të makinës pashë dhe arrita të dalloja të njëjtët dy burra që na ndiqnin ditën e parë. Pak më vonë, një burrë me syze, që në fillim të kësaj historie, vazhdoi në varrezat e Zemunit. Ai ishte aty dhe vazhdimisht lëvizte nga një stol në tjetrin. Arrita të kap siluetën e tij me një aparat fotografik.
Pas disa kohësh vendosa, për çdo rast, të gjej dhe fotografoj makinën në të cilën lëviznin këta persona. E gjeta të parkuar në fund të rrugës ‘Grobljanska’. Pas timonit të makinës ishte ulur një djalë që natën e parë kishte veshur xhinse gri. “Kemi kaluar pak kohë në një kafe pranë kullës, pas së cilës jemi drejtuar në argjinaturë, duke parë këta njerëz që na ndiqnin”, tha ai.
“Në fund më duhej t’u afrohesha”
Bashkëbiseduesi i portalit “Nova” tregon se nga Rusia udhëton rrallë dhe se askush jashtë vendit të tij nuk e ka ndjekur ndonjëherë, ndaj nuk ka mundur të përmbahet pa iu afruar personave që e kanë ndjekur.
Kurioziteti nuk më la të shkoja. I ulur në një kafe në Kalanë e Çlirimit, prisja që njeriu “me syze” të merrte pozicionin e të na shikonte. Kur ai u ul në tavolinën ngjitur, unë shkova drejt tij. Në anglisht, u përpoqa t’i shpjegoja se e dija se kush ishte, se ne nuk ishim armiq të vendit të tij, se kishim parë grupin e tyre të vëzhgimit tre ditë më parë, se nuk kishim asgjë për t’u fshehur prej tyre, duke i kërkuar që ta ndalonin këtë shfaqje.
Thashë që, nëse është i interesuar të mësojë diçka, ai dhe kolegët e tij të ulen në tavolinën tonë dhe të dëgjojnë lirshëm se për çfarë po flasim. Ai kuptonte gjithçka, por bëri sikur nuk më kuptonte dhe nuk fliste anglisht. Unë qesha me këtë, sepse ishte shumë e çuditshme për mua që informatori nuk dinte apo fliste anglisht.
“Mirë,” thashë.
Nxora celularin dhe përktheva gjithçka në serbisht dhe i tregova tekstin e përkthimit. Në atë moment i ra zilja e telefonit, ai u përgjigj dhe unë arrita të dëgjoj zërin e emocionuar të bashkëbiseduesit nga ana tjetër, i cili padyshim pa gjithçka dhe kërkoi shpjegime se çfarë po ndodhte. Kuptova se ishte kolegu i tij nga grupi që na shoqëroi, sepse, megjithëse serbishtja dhe rusishtja janë të ndryshme, ato janë ende sllave dhe fjalët e thjeshta kuptohen pa përkthyes.
Në përgjigje të bashkëbiseduesit të tij, ky njeri tha “Nuk e kuptoj” (në gjuhën ukrainase, kjo frazë tingëllon njësoj si në serbisht).
Interpretimi i përgjithshëm i kontekstit të bisedës së tyre dukej diçka si kjo:
“Ai m’u afrua, por nuk e kuptoj se çfarë kërkon nga unë”.
I thashë lamtumirë dhe e ftova edhe një herë të bashkohej me tryezën tonë. Pas pak, nuk i vura re ata njerëz, edhe pse u ngrita disa herë nga tavolina për t’i gjetur. “Natyrisht, ata e kuptuan që vëzhgimi i tyre ishte zbuluar dhe u tërhoqën”, ka përshkruar për “Nova” bashkëbiseduesi.