Pravoslavna crkva i srpska država se i finansijski dopunjuju!

Da bismo objasnili ravnopravnost pravoslavne crkve i srpske države, i da bismo razumeli da od svih zemalja Zapadnog Balkana samo Srbija kao država ne preduzima ništa bez blagoslova Crkve, moramo se prisetiti reči Patrijarha SPC, koji ovu sinhronizaciju opisuje na sledeći način: „Država i Crkva moraju, kao dva poglavara na svome poretku, da čuvaju svoj duhovni poredak i da čuvaju svoj duhovni poredak. identitet“. U tome su svi poglavari SPC, a samim tim i Crkva, dobili podršku države. Finansijska podrška koju SPC dobija od države Srbije je krajnje netransparentna; štaviše, to je prikriveno i opravdano pravnim aspektima. Legitimnost ovakvog pristupa SPC proizilazi, između ostalog, iz člana Zakona o crkvama i verskim zajednicama, tačnije člana 11, stav 2, koji kaže da Srpska pravoslavna crkva „ima izuzetnu istorijsku, državotvornu i civilizacijsku ulogu u oblikovanju, očuvanju i razvoju identiteta srpskog naroda“.

Srpska pravoslavna crkva se nikada nije osećala, i ne oseća, obaveznom da otkrije izvore i prirodu svog finansiranja. To je razlikuje od svih drugih verskih zajednica u Srbiji. SPC, pored sredstava koja dobija preko Uprave za saradnju sa crkvama i verskim zajednicama, značajna sredstva dobija i preko takozvane budžetske linije 481, koja je namenjena nevladinim organizacijama. Pored toga, SPC dobija i sredstva koja prikuplja Ministarstvo pravde, d. Za Hram Svetog Save u Beogradu, SPC godinama dobija sredstva kroz redovnu prodaju dopunskih obaveznih markica, koje Vlada utvrđuje uredbom. Sredstva koja se redovno isplaćuju verskim zajednicama preko Uprave za saradnju sa crkvama i verskim zajednicama se kontrolišu, dok donacije, posebno one iz budžetskih rezervi, ostaju u sivoj zoni, pa se ne zna da li ih i ko kontroliše.

Popravka i restauracija Crkve Svetog Save u Beogradu koštala je srpsku državu oko 50 miliona evra. Predsednik Aleksandar Vučić ovu sumu novca nije smatrao velikim, ali je sa ponosom izjavio da u Hram Svetog Save nije bilo velikih ulaganja u poslednjih pedeset godina. „Ponosan sam što smo mi kao država najviše pomogli….na poseban i indirektan način, Hram Svetog Save postaće nova Sveta Sofija i sa Bogorodicom iznad oltara, koja je skoro identična kopija ikone u Svetoj Sofiji, i tako će Sveti Sava postati neka vrsta nove Svete Sofije“, opisao je Vučić simboličnu namenu finansijske potrošnje.

Zbog ove saradnje i finansijskog jačanja SPC, 2021. godine održan je sastanak predsjednika Aleksandra Vučića, bivšeg predsjedavajućeg Predsjedništva Bosne i Hercegovine Milorada Dodika i patrijarha Profirija sa ciljem postizanja dogovora o izgradnji spomenika „Sve srpske svetinje“. Kako je saopšteno nakon sastanka, ovaj projekat je izgradnja spomen-obeležja žrtvama koncentracionog logora Jasenovac, kao i “svim ostalim Srbima koji su stradali od zločina počinjenih na teritorijama koje nisu pod kontrolom srpskog naroda”. Izgradnja ovog spomen obilježja planirana je za Donju Gradinu u sjeverozapadnoj Bosni i Hercegovini. Srbija će za projekat obezbediti 80 odsto, dok će ostatak sredstava obezbediti Republika Srpska u Bosni i Hercegovini. Ovaj projekat je nesumnjivo razmatran i neprihvatljiv od strane drugih vlasti u Bosni i Hercegovini, jer se u suštini smatrao projektom „srpskog sveta“, od kojeg se ni SPC ni zvanični Beograd nikada nisu distancirali. Negativnih reakcija nije bilo samo iz zvanične Bosne i Hercegovine, već i od Hrvata na ovu gradnju, koja je viđena više kao politički rad nego kao spomen na ubijene.

U toku ovih sinhronizacija postoje i drugi planovi za obnovu verskih objekata SPC, kako se kaže „van Srbije, gde postoji srpska crkva“. Šef jedinice RS u Bosni i Hercegovini Milorad Dodik je nakon sastanka sa patrijarhom Profirijem, pored podrške obnovi srpskih crkava preko ove jedinice, napisao: „Srpska pravoslavna crkva i srpski narod su jedan jedini ujedinjeni i okupljeni oko SPC, možemo da sačuvamo svoj identitet.

Uključivanje SPC u projekte koji podgrevaju krv i povećavaju neprijateljstvo među narodima Balkana suprotno je istorijski nepromenjenoj prirodi ovog mehanizma u principu i praksi verske, ali duboko srpske države! Istorijska ambicija je paravan za sve postupke i akte države i Srpske pravoslavne crkve./TheGeopost