Osovina srpskih političkih pokreta leži na Srpskoj pravoslavnoj crkvi!

Iz etnogeneze je poznato da je srpsko pravoslavlje usko povezano sa nastankom srpske države i srpske politike na Balkanu. Srpska pravoslavna crkva predstavlja osovinu političkih pokreta u Srbiji, kako unutar tako i van nje. Kao i u krizama i ratovima, ali i u miru, reč i strategija Srpske pravoslavne crkve je poslednja. Ovakav stav zauzima sa velikim ponosom u odnosu na srpsku politiku, i ako su masakri i genocidi na prostoru država bivše Jugoslavije počinjeni uz njen blagoslov. Sve to u cilju očuvanja nacionalnog identiteta Srbije.

Odnosi Srpske pravoslavne crkve sa vodećim političkim zakonodavstvima Srbije doživljavali su razne momente prilagođavanja, ali nikada nisu išli dalje od koordinacije za zaštitu, kako kažu Srba. Odnos Srpske pravoslavne crkve sa aktuelnim predsednikom Srbije Aleksandrom Vučićem podeljen je na dva perioda. U vreme Patrijarha Irineja i Patrijarha Porfirija!

Srpska pravoslavna crkva je 2013. godine, kada je Aleksandar Vučić bio prvi potpredsednik Vlade Srbije, iznela niz kritika na račun Vučića, pa je pozvan na sednicu Sabora Srpske pravoslavne crkve da obavesti i objasni crkvenim poglavarima Briselski sporazum između Srbije i Kosova. Vučić se plašio postupanja Srpske pravoslavne crkve, jer je povremeno pred SPC razjasnio svoj stav o Briselskom sporazumu iz 2013. godine. Treba dodati da poglavar Srpske pravoslavne crkve patrijarh Irinej sa Aleksandrom Vučićem nije imao odnose koje bi trebalo posebno izdvojiti. Kada je 2020. preminuo patrijarh Irinej, glavni interes je bio da Aleksandar Vučić da maksimum svog uticaja u izboru novog patrijarha Srpske pravoslavne crkve.

Posle izbora, Mitropolit zagrebačko-ljubljanski, bivši monah manastira Dečani, diplomirao u Atini 2004. godine, Prvoslav Perić je došao za poglavara Srpske pravoslavne crkve i postavljen za patrijarha Porfirija. Patrijarh Porfirije je svakako bio izbor koji je odgovarao i političkim prilikama u kojima se Srbija našla. Izbor novog patrijarha SPC Porfirija 2021. godine opravdao je i analizu lista Figaro, koja je dokumentovala okvire uticaja državnog vrha na izbore u Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Uzimajući u obzir uticaj Crkve, za Aleksandra Vučića je ključno da na čelu Srpske pravoslavne crkve bude neko njemu lojalan, naveo je Figaro.

Na prvom zasedanju Sabora Srpske pravoslavne crkve u maju 2021. godine, kojim je predsedavao novoizabrani patrijarh Porfirije, predsednik Srbije Vučić priredio je ručak za sve arhijereje u Klubu poslanika na Dedinju. Ovaj trenutak predstavljao je novinu u ritualizaciji simfonije srpske države i Srpske crkve. Predsednik Vučić je pokušao da nastavi ovu tradiciju, ali ga nisu svi arhijereji sledili. Posebno je izostao vladika Grigorije, koji je poznat kao onaj koji najčešće pokazuje nezadovoljstvo i kritikuje.

Cela ova atmosfera odnosa Srpske pravoslavne crkve sa državnim vrhom ima za cilj da nastavi tradiciju međusobne političke saradnje. Srpska pravoslavna crkva nikada nije bila samo crkva posvećena veri, već je blisko koordinisala politiku sa vladom. Susreti predsednika Srbije Aleksandra Vučića, predsednika entiteta Republika Srpska u Bosni i Hercegovini Milorada Dodika i patrijarha Srpske pravoslavne crkve Porfirija održavaju se više puta i imaju za cilj održavanje osovine srpske politike. Sadašnja bliskost srpskih lidera i Srpske pravoslavne crkve, kao i uzastopni sastanci, imaju za cilj da se završi izgradnja „Svesrpske svetinje“ koju je Aleksandar Vučić obećao Srpskoj pravoslavnoj crkvi. „Svesrpska svetinja“ obuhvata balkanske zemlje u kojima žive Srbi.

U održavanju osovine srpske politike, Srpska pravoslavna crkva je angažovana u Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori, na Kosovu, ali i u Severnoj Makedoniji, iako priznaje nezavisnost Makedonske pravoslavne crkve. U Crnoj Gori se maksimalno angažovao pokojni vladika Amfilohije, koji je preminuo od Covid-19. Protesti u Crnoj Gori i podrška za bivšeg premijera Zdravka Krivokapića od strane Srpske pravoslavne crkve približili su potpisivanje Osnovnog sporazuma između Crne Gore i Srpske pravoslavne crkve. Ovim sporazumom, pored postojanja u Crnoj Gori, Srpska pravoslavna crkva garantuje i političku vlast u ovoj zemlji. Ona je do krajnosti potisnula Crnogorsku pravoslavnu crkvu i svaku njenu akciju učinila nezavisnim od crnogorske države. Iako ni Srbija ni Srpska pravoslavna crkva nisu priznale njegovu nezavisnost, Kosovo je u poslednjem sporazumu Aleksandra Vučića i Aljbina Kurtija, zaključenom u Briselu ove godine, imalo obavezu da SPC dodeli poseban status. Status koji izgleda prevazilazi čak i sadašnje nadležnosti Srpske pravoslavne crkve na Kosovu Ahtisarijevim planom.

Svi ovi manevri su u skladu sa zvaničnim izjavama poglavara Srpske pravoslavne crkve. Patrijarh Porfirije je na početku svoje karijere poglavara Srpske pravoslavne crkve izjavio: „Crkva snažno štiti srpski narod i čuva jezik i kulturu tamo gde nema srpske države“./The Geopost/