Në një intervistë ekskluzive, një gjeneral i lartë ukrainas thotë se forcat e tij kanë bërë një përparim vendimtar në Zaporizhia.
Forcat ukrainase kanë shkelur me vendosmëri linjën e parë të mbrojtjes së Rusisë pranë Zaporizhia-s pas disa javësh pastrimi të mundimshëm të minave dhe presin përparime më të shpejta teksa shtypin vijën e dytë më të dobët, sipas gjeneralit që drejton kundërofensivën në jug.
Gjenerali i brigadës Oleksandr Tarnavskiy vlerëson se Rusia investoi 60% të kohës dhe burimeve të saj në ndërtimin e linjës së parë të mbrojtjes dhe vetëm 20% secila në vijën e dytë dhe të tretë, sepse Moska nuk priste që forcat ukrainase të kalonin.
“Tani jemi midis vijës së parë dhe të dytë të mbrojtjes,” tha ai në intervistën e tij të parë me Observer që nga zbulimi. Forcat ukrainase tani po shtynin në të dyja anët e thyerjes, duke konsoliduar zonat e pushtuara në luftimet e fundit, tha ai.
“Në qendër të ofensivës, ne po përfundojmë tani shkatërrimin e njësive të armikut duke siguruar mbulim për trupat ruse që të tërhiqen pas vijës së tyre të dytë të mbrojtjes.”
Një fushë e madhe e minuar i mbajti trupat ukrainase robër për javë të tëra, ndërsa inxhinierët e këmbësorisë pastruan ngadalë një rrugë sulmi në këmbë. Trupat ruse pas saj “thjesht qëndruan atje dhe prisnin ushtrinë ukrainase” duke bombarduar automjete me predha dhe dronë, tha ai.
Por tani kjo pengesë është kapërcyer, rusët janë detyruar të bëjnë manovra dhe ukrainasit janë kthyer me tanket e tyre dhe mjetet e tjera të blinduara. Një shenjë që Moska po ndjen presionin është lëvizja e trupave nga sektorët e përparme brenda Ukrainës së pushtuar — Kherson në perëndim dhe Lyman në verilindje — dhe nga brenda Rusisë gjithashtu, tha ai.
“Armiku po tërheq rezervat, jo vetëm nga Ukraina, por edhe nga Rusia. Por herët a vonë rusëve do të mbeten pa ushtarët më të mirë. Kjo do të na japë një shtysë për të sulmuar më shumë dhe më shpejt,” tha Tarnavskiy. “Gjithçka është para nesh”.
Një specialist i trajnuar i tankeve, Tarnavskiy ka një histori mbresëlënëse të luftimeve kundër forcave ruse që kur ata kaluan kufirin në vitin 2022. Shtatorin e kaluar u emërua komandant i trupave që luftonin për çlirimin e Khersonit; dy muaj më vonë qyteti u çlirua.
Shpresohej që një përparim i ngjashëm i shpejtë do të bëhej në kundërsulmimin e verës, që synonte avancimin drejt Detit Azov, shkëputjen e trupave ruse në Kherson dhe Krimenë e pushtuar nga trupat e tjera dhe ndërprerjen e linjave të tyre të furnizimit.
Në vend të kësaj, ofensiva ngeci për muaj të tërë, viktimat u shtuan, por linjat e frontit mbetën në dukje të palëvizshme, duke shkaktuar pakënaqësi dhe kritika në kryeqytetet perëndimore, të cilat kishin siguruar armë dhe stërvitje.
Tarnavskiy e hodhi poshtë atë kritikë, duke thënë se ai preferon të presë derisa të përfundojë një detyrë për të gjykuar një detyrë. Ai falënderoi Mbretërinë e Bashkuar dhe aleatët e tjerë për mbështetjen e tyre në formën e trajnimit dhe armëve, duke përfshirë tanket Challenger tashmë në shërbim. “Kur filluam kundërsulmin, ne shpenzuam më shumë kohë se sa pritej duke deminuar zonat,” pranoi ai. “Fatkeqësisht evakuimi i të plagosurve ishte i vështirë për ne, kjo e vështirësoi edhe avancimin tonë.
“Për mendimin tim, rusët besonin se ukrainasit nuk do ta kapërcenin këtë linjë të mbrojtjes. Ata ishin përgatitur për më shumë se një vit. Ata bënë gjithçka për të siguruar që kjo zonë të ishte e përgatitur mirë.”
Trupat ruse u mblodhën në gropa betoni pas kurtheve antitank dhe u gjendën përtej një fushe të minuar aq shumë të ngarkuar me eksplozivë dhe aq të prekshme sa që çdo automjet – deminues ose sulmues – që i afrohej zonës që gjuante nga pozicione fikse dhe të përforcuara ishte, tha ai. Por ukrainasit, të cilët në mënyrë të përsëritur kanë befasuar botën me sukseset e tyre kundër fuqisë ushtarake ruse, shtynë më tej. Forcat e këmbësorisë dolën natën për të pastruar me mundim një korridor nëpër mina, duke lëvizur metër për metër në errësirë.
Sapo u shfaqën pajisjet aty, rusët filluan menjëherë granatimet dhe asgjësimin e tyre. Prandaj deminimi bëhej vetëm nga këmbësoria dhe vetëm natën”.
Tani që fusha e minuar është thyer, rusët kanë humbur shumë nga avantazhet e tyre. “Ka një ndryshim të madh midis vijës së parë të mbrojtjes dhe vijës së dytë të mbrojtjes,” tha Tarnavskiy.
Linja e dytë nuk është aq e zhvilluar, duke i lejuar ukrainasit të përdorin automjetet e tyre, megjithëse ka ende fusha të minuara. Duke qenë se forcat ruse operojnë gjithashtu në këtë zonë, ato vendosen në jorganë me lara-lara dhe jo në një kordon të vetëm mbrojtës.
I pyetur për përparimin e ngadaltë në depërtimin e linjave ruse në një ofensivë tjetër më në lindje përgjatë vijës së mbrojtjes së armikut, ai tha se kishte qëllime të tjera, duke shtuar se Ukraina po përgatitte më shumë ofensiva të befasishme për të dobësuar forcat e Moskës.
“Për të pasur sukses në një drejtim, duhet të mashtroni gjithmonë armikun. Objektivi kryesor i [ofensivës pranë] fshatit Velyka Novosilka ishte një tjetër,” tha Tarnavsky. Ai nuk pranoi të komentojë mbi oraret për arritjen e objektivave të mëdha si Melitopol apo bregun e Detit Azov, por tha se luftimet do të vazhdojnë.
Përparimet e ngadalta ushtarake gjatë verës trimëruan ata në kryeqytetet perëndimore që kërkuan negociata me Vladimir Putin për t’i dhënë fund luftës. Ky pozicion kundërshtohet ashpër në Ukrainë, pasi shumë besojnë se vetëm një disfatë totale e Rusisë mund të parandalojë një pushtim tjetër; çdo marrëveshje që shpërblen Moskën për përdorimin e forcës do t’i jepte asaj një arsye për të provuar përsëri në të ardhmen. “Nëse ndalojmë përparimin, armiku do të mbledhë forca të reja dhe do të bëhet më i fortë. Ne do të arrijmë kufijtë e Ukrainës të vitit 1991… Ne nuk duam që fëmijët tanë dhe madje edhe nipërit tanë të luftojnë kundër rusëve dhe kush mund t’i ndalojë ata? Vetëm ne.”
Tarnavskiy është komandant i Grupit të Forcave Operacionale dhe Strategjike Tavria, i quajtur sipas rajonit historik që përfshin Krimenë dhe një kujtesë e angazhimeve ushtarake të Ukrainës, të përkeqësuara nga humbjet gjatë 18 muajve të fundit.
“Sa më shumë t’i afrohemi fitores, aq më e vështirë bëhet. Dhe pse? Sepse për fat të keq po humbasim më të fortët dhe më të mirët. Kjo është arsyeja pse tani duhet të fokusohemi në disa fusha dhe ta kryejmë punën. Sado e vështirë të jetë për të gjithë ne./The Guardian/