Brukseli e paralajmëroi Vuçiqin: Sanksione kundër Rusisë ose kthim i vizave

Nga Bashkimi Evropian kanë mbërritur paralajmërimet se Serbia duhet urgjentisht të harmonizojë politikën e vizave me Brukselin, sepse shumë emigrantë që vijnë në Union e bëjnë këtë përmes Serbisë, për të cilën nuk kanë nevojë për vizë.

Pavarësisht vajtimeve të përditshme të presidentit serb Aleksandar Vuçiq dhe ndjekësve të tij për situatën e vështirë në të cilën ndodhet Serbia, përshtypja është se bashkësia ndërkombëtare për herë të parë e ka shtyrë të njëjtin president pas murit. Vetë Vuçiqi e ka fajin që u gjend në një situatë të tillë, gjegjësisht ai ka përgjegjësi që Serbia tani është aty ku është. Ai për vite me radhë ka marrë pjesë në një mënyrë apo tjetër në zvarritjen e gjetjes së zgjidhjes për Kosovën. Ai me këmbëngulje i shmangej udhëheqjes së Serbisë më fort dhe me guxim drejt Bashkimit Evropian. I ulur në dy karrige, siç thuhej vite më parë. Ai forcoi me vetëdije nacionalistët dhe të djathtën, me simpatitë e qarta ndaj Lindjes. Tani gjithçka po i vjen fundi.

Bashkimi Evropian ka kohë që ka instrumente në duart e tij me të cilat mund t’u bëjë të ditur të gjithëve, përfshirë Vuçiçin, se ai mbivlerësoi dhe luajti në kurriz të tyre. Ndoshta dikush do të na shpjegojë në të ardhmen pse ajo u dorëzua dhe kaloi gjithçka që qeveria bëri në Serbi që nga gjysma e dytë e 2012. Shumë gjëra po ndodhin tani dhe nuk ka nevojë të kërkoni përgjigje dhe justifikime në të kaluarën.

Dhimbje koke e re – viza për vëllezërit nga Rusia

Si një rrufe në qiell, nga Bashkimi Evropian mbërriti informacioni se Serbia mund të mbetet pa liberalizim vizash për shkak të politikës së saj. Kjo është një masë që askush në Serbi nuk e shpreson dhe askush nuk do të donte ta shihte të ndodhte. Shumë e interpretuan këtë si një masë paralajmëruese për refuzimin e vazhdueshëm të Vuçiç për të vendosur sanksione ndaj Rusisë për agresionin e saj kundër Ukrainës, por më pas erdhi shpjegimi se ishte një krizë emigrantësh.

Nga Brukseli erdhën paralajmërime se Serbia duhet urgjentisht të harmonizojë politikën e vizave me Bashkimin, sepse shumë emigrantë që vijnë në BE e bëjnë këtë përmes Serbisë, për të cilën nuk kanë nevojë për vizë. Bëhet fjalë edhe për vende si India dhe Irani ku nuk ka konflikte luftarake, por shtimi i emigrantëve në Evropë shënohet çdo ditë. Dhe tani problemi lind…

Nëse Serbia nuk dëshiron të harmonizojë politikën e saj të jashtme me Brukselin, duke u arsyetuar se nuk është ende e detyruar, sepse është larg hyrjes në BE, duke shmangur vendosjen e sanksioneve ndaj Rusisë, atëherë është logjike që ajo të sinkronizojë politikën e vizave. me Bashkimin, pasi ai vetë gëzon liberalizimin e vizave. Megjithatë, jo vetëm India dhe Irani janë në listë, por edhe Rusia. Qytetarët e Rusisë kanë nevojë për vizë për të hyrë në shtetet anëtare të Unionit dhe kështu arrijmë në atë pikë që Vuçiqit do t’i duhej që duke harmonizuar politikën e vizave me Brukselin të vendosë viza për vëllezërit dhe motrat nga Rusia. Ja një dhimbje koke e re për Vuçiqin…

Moska “nuk beson në lot” për një kohë të gjatë

Refuzimi i tij i vazhdueshëm për të vendosur sanksione ndaj Rusisë justifikohet me faktin se Serbia i përmbahet rreptësisht të drejtës ndërkombëtare, për të cilën i njëjti Vuçiç thotë se nuk ekziston më, duke kryer një politikë të pavarur dhe duke luftuar për interesat kombëtare serbe. Natyrisht, përmendet edhe shkelja e rëndë e së drejtës ndërkombëtare kur ishte fjala për Serbinë, për shkak të Kosovës, por edhe për përvojën e Serbisë me sanksionet, të cilat prekën njerëzit e zakonshëm më shumë sesa politikëbërësit.

Brukseli u përpoq shumë dhe arriti të gjente një mënyrë për ta futur Beogradin në hollin për vendosjen e sanksioneve dhe kjo nuk do t’i pëlqejë Vladimir Putinit dhe Moskës. Nëse do t’i besohet Vuçiqit, Serbia së shpejti do të harmonizojë politikën e saj të vizave me BE dhe Vuçiqit do të duhet të vendosë nëse do të rrezikojë t’i heqë qytetarët e tij nga regjimi pa viza me Bashkimin për hir të dashurisë për Moskën, apo Rusët thjesht do të duhet të shkojnë në ambasadën dhe konsullatat serbe për të marrë viza për të hyrë në Serbi.

Gazi rus si kapital shantazhi

Moska ka treguar prej kohësh se “nuk u beson lotëve”. Fakti që Serbia votoi në disa raste në Kombet e Bashkuara për të dënuar agresionin rus kundër Ukrainës nuk kaloi pa komente dhe reagime në Rusi, natyrisht negative. Thjesht nuk ishte vënë re. Mediat ruse kanë kohë që flasin për faktin se Serbia po përgatitet të vendosë sanksione ndaj Rusisë. Dhe Vuçiq tha se Serbia do të përpiqet t’i rezistojë të gjitha presioneve deri në momentin kur të kërcënohen interesat e saj jetike dhe atëherë do të duhet të…

Në këtë drejtim, ne mund të supozojmë se si do të reagonte Moska zyrtare ndaj vendosjes së vizave nga Serbia për qytetarët e saj. Ajo vështirë se do ta kuptonte një gjë të tillë. Disa në Serbi mendojnë se nëse tashmë janë miq kaq të mirë, rusë dhe serbë, pse Moska nuk do të kishte mirëkuptim që Serbia të vendosë edhe sanksione. Ata sigurisht nuk do të dëmtonin Rusinë, por Rusia po shikon veten. Për herë të parë, ajo dënohet qartë nga një pjesë e madhe e njerëzimit dhe shfrytëzon çdo mundësi ku dëgjohet ndonjë ton disonant, dhe kjo më se qartë dëgjohet nga Beogradi.

Dhe Rusia do të vazhdojë të kujdeset për veten për çështjen e Kosovës për aq kohë sa i përshtatet. Putini nuk do të hezitonte dhe do ta njihte nesër Kosovën nëse bashkësia ndërkombëtare do të njihte Krimenë e Rusisë dhe pjesët e shkëputura të Ukrainës. Kjo është politika. Dhe ne nuk duhet të dënojmë Putinin, por të gjithë ata në Serbi që preferojnë Rusinë ndaj Serbisë. Rusia ka shumë kapital shantazhi kur bëhet fjalë për Serbinë. Bëhet fjalë për gazin që Serbia e merr vetëm nga Rusia dhe me çmim të volitshëm. Putini duhet të ketë pasur një pasqyrë shumë më të madhe në mendje kur përcaktoi çmimin e atij gazi për Vuçiqin dhe kështu e vuri atë në një situatë pothuajse të pashpresë. Nuk jemi të sigurt nëse harmonizimi i politikave të vizave të Serbisë dhe Bashkimit do të ndikojë që Serbia të mbetet pa atë gaz, por jemi të sigurt se Moska nuk do të rrijë duarkryq në këtë situatë.

Pikëpamjet e shprehura në këtë tekst janë të autorëve dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht politikën editoriale të Al Jazeera.